Karta parkingowa dla osób niepełnosprawnych – jak działa i jak ją wyrobić?

Karta parkingowa dla osób z niepełnosprawnością to niezwykle przydatny dokument. Znacząco ułatwia poruszanie się samochodem zwłaszcza w zatłoczonych miastach. Dowiedz się, jakie uprawnienia daje, w jakich sytuacjach można z niej korzystać oraz kto może ją otrzymać. Poznaj także procedurę wyrabiania tego dokumentu.

Czym jest karta parkingowa dla niepełnosprawnych?

Karta parkingowa dla niepełnosprawnych jest dokumentem, który daje pewne uprawnienia mające stanowić wsparcie dla osób mających problemy z poruszaniem się. Można ją uzyskać wyłącznie po spełnieniu określonych wymogów. Uprawnia ona przede wszystkim do parkowania na tzw. kopertach, czyli polach przeznaczonych dla samochodów osób niepełnosprawnych. Najczęściej znajdują się one w pobliżu wejść do budynków oraz pozwalają na bezpieczne opuszczenie oraz wejście do pojazdu.

Ważne! Karty parkingowe są wydawane także placówkom zajmującym się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób z niepełnosprawnościami z ograniczonymi możliwościami samodzielnego poruszania. Są one ważne przez okres 3 lat.

Jak wygląda karta parkingowa dla niepełnosprawnych?

Wzór karty parkingowej dla niepełnosprawnych oraz placówek nieco się od siebie różni. Jest on określony w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2014 r. w sprawie wzoru oraz trybu wydawania i zwrotu kart parkingowych. W przypadku tych wydawanych osobom niepełnosprawnym dokument ma wymiar 106 mm x 148 mm. Jest dwustronnie zadrukowany oraz zalaminowany.

Na awersie (zarówno w przypadku kart wydawanych osobom, jak i placówkom) znajduje się m.in. oznaczenie kraju,  hologram z symbolem wózka inwalidzkiego, który pełni funkcję zabezpieczającą, a także data ważności, numer uprawnienia oraz nazwa organu wydającego. Dokumenty różnią się jednak rewersami. Dokumenty wydawane osobom z niepełnosprawnościami mają rubryki przeznaczone na dane personalne oraz podpis. Z kolei na kartach przeznaczonych dla placówek umieszcza się nazwę, adres, markę i model pojazdu i jego numer rejestracyjny.

Karta parkingowa dla niepełnosprawnych – kto może ją otrzymać?

Karta parkingowa wydawana dla osób niepełnosprawnych jest przypisana do konkretnych danych, a nie pojazdu. Zgodnie ze zmianami wprowadzonymi 1 lipca 2014 r. taki dokument może otrzymać:

• niepełnosprawny w stopniu znacznym lub umiarkowanym ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnego poruszania,
• niepełnosprawny poniżej 16 r.ż. ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnego poruszania,
• placówka zajmująca się opieką, rehabilitacją i edukacją osób z niepełnosprawnością, które mają znacznie ograniczoną możliwość samodzielnego poruszania.

W przypadku umiarkowanego stopnia niepełnosprawności musi występować znaczne ograniczenie w samodzielnym poruszania oraz jedna z jej przyczyn, do których zalicza się:

• choroby narządu wzroku (oznaczenie 04-O).
• choroba neurologiczna (oznaczenie 10-N),
• choroba układu krążenia i oddechowego (oznaczenie 07-S),
• upośledzenie narządu ruchu (oznaczenie 05-R).

Zmiany, które weszły w życie 1 lipca 2014 r., zniosły możliwość uzyskania karty parkingowej przez osoby z lekkim stopniem niepełnosprawności.

Zobacz także: Ulga rehabilitacyjna na samochód – ile wynosi?

Dokument ten może być wydany wyłącznie na wniosek osoby (lub placówki) uprawnionej do jego otrzymania. Składa się go do wybranego przewodniczącego powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności. Musi być on złożony osobiście, ale wspomniane już Rozporządzenie przewiduje kilka wyjątków:

• osoba poniżej 18. r.ż. – wiosek składają rodzice lub prawni opiekunowie (lub jedna z tych osób),
• osoba ubezwłasnowolniona całkowicie pozostająca pod opieką rodzicielską – wniosek składa jeden z rodziców,
• osoba ubezwłasnowolniona całkowicie niepozostająca pod opieką rodzicielską lub ubezwłasnowolniona częściowo – wniosek składa opiekun lub kurator sądowy.

Do wniosku trzeba dołączyć dowód uiszczenia opłaty ewidencyjnej oraz za wydanie dokumentu oraz jedną fotografię. Niezbędne jest także przedstawienie do wglądu oryginały prawomocnego orzeczenia o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub wskazaniach do ulg i uprawnień.

Pamiętaj! Jeśli w orzeczeniu nie ma wskazania do wydania karty, to nie można uzyskać tego dokumentu.

Placówki, które mogą otrzymać tego rodzaju dokument, to m.in.:

• domy pomocy społecznej,
• placówki opiekuńczo-wychowawcze,
• ośrodki wsparcia,
• warsztaty terapii zajęciowej,
• ośrodki organizujące turnusy rehabilitacyjne,
• zakłady aktywności zawodowej,
• specjalistyczne ośrodki szkoleniowo-rehabilitacyjne,
• zakłady opiekuńczo-lecznicze,
• hospicja.

Ten dokument mogą także otrzymać m.in. żłobki, przedszkola i szkoły zajmujące się edukacją osób niepełnosprawnych.

Jakie uprawnienia daje karta parkingowa dla niepełnosprawnych?

Karta dla niepełnosprawnych umożliwia parkowanie na specjalnie oznakowanych miejscach, czyli tzw. kopertach. Co istotne, ten przywilej dotyczy nie tylko obszaru Polski, ale także innych krajów Unii Europejskiej. O czym trzeba jednak pamiętać? Dokument ten nie zwalnia z obowiązku uiszczania opłaty w strefach płatnego parkowania. Istnieją jednak wyjątki, gdyż niektóre z miast umożliwiają bezpłatne korzystanie z takich miejsc. Warto sprawdzić tę informację w konkretnym wydziale komunikacji.

Osoby z kartą parkingową mogą także nie stosować się do niektórych znaków drogowych. Muszą jednak zachować szczególną ostrożność. Poniżej znajdziesz dokładne zestawienie tych oznaczeń.

• Znak B-1 „Zakaz ruchu w obu kierunkach” – osoba z kartą parkingową dla niepełnosprawnych może wjechać na taki odcinek, o ile będzie to możliwe. Takie oznakowane najczęściej umieszcza się na drogach przeznaczonych do innych celów niż ruch pojazdów. Przed wjechaniem na taki odcinek trzeba się upewnić, czy na pewno można to bezpiecznie zrobić.
• Znak B-3 „Zakaz wjazdu pojazdów silnikowych, z wyjątkiem motocykli jednośladowych” – to oznaczenie jest najczęściej stosowane w przypadku wąskich dróg, dlatego przed wjechaniem na taki odcinek, trzeba się upewnić, że przejazd nią będzie możliwy.
• Znak B-3A „Zakaz wjazdu autobusów” – kierowca przewożący osobę z kartą parkingową dla osób niepełnosprawnych może zignorować to oznaczenie, pod warunkiem, że zachowa szczególną ostrożność.
• Znak B-4 „Zakaz wjazdu motocykli” – jest najczęściej stosowany w miejscach, w których nadmierny hałas generowany przez jednoślady może negatywnie wpływać na komfort osób w nich przebywających. Jeśli kierowca motocykla wiezie osobę z niepełnosprawnością oraz stosownym dokumentem, to może nie przestrzegać tego zakazu, jeśli nie stworzy to niebezpieczeństwa.
• Znak B-10 „Zakaz wjazdu motorowerów” – zazwyczaj umieszcza się go w miejscach, gdzie niewskazany jest ruch jakichkolwiek pojazdów z silnikami. Jeśli masz kartę parkingową, to nie musisz się do niego stosować jeśli zachowasz ostrożność.
• Znak B-35 „Zakaz postoju” – dotyczy postoju dłuższego niż 1 minuta, a w terenie zabudowanym obowiązuje wyłącznie po stronie jezdni, przy której został ustawiony. Na obszarach niezabudowanych oznacza, że nie można zatrzymywać się również na poboczu. Jeśli masz kartę parkingową, to możesz zatrzymać swój pojazd, upewniając się wcześniej, że nie narazi to innych uczestników ruchu.
• Znak B-37 „Zakaz postoju w dni nieparzyste” oraz B-38 „Zakaz postoju w dni parzyste” – osoby z odpowiednim dokumentem mogą ich nie przestrzegać, jeśli nie będzie to zakłócało płynnego ruchu. Takie oznakowania są bowiem najczęściej związane np. z dostarczaniem zaopatrzenia do sklepów.
• Znak B-39 „Strefa ograniczonego postoju” – stosuje się go wraz z informacją dotyczącą konkretnych dni oraz godzin, w których parkowanie jest niedozwolone. Podobnie jak w poprzednich przypadkach, osoba niepełnosprawna z kartą może zignorować ten znak, jeśli nie stworzy zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego.

Może cię zainteresować: Po jakim czasie następuje przedawnienie mandatu?

Mimo wielu przywilejów karta parkingowa dla niepełnosprawnych nie upoważnia do pozostawiania auta w dowolnym miejscu. Należy pamiętać m.in. o tym, że pojazd nie być pozostawiony w sąsiedztwie przejazdu kolejowego czy też na chodniku, jeśli nie pozostanie na nim co najmniej 1,5 m wolnego miejsca.