Obowiązkowe wyposażenie samochodu – co mówią przepisy UE?

Wybierasz się samochodem za granicę? Przed taką podróżą warto nie tylko zlecić dodatkowy przegląd, ale również przyjrzeć się wyposażeniu pojazdu. Kraje należące do Unii Europejskiej nie mają w tym względzie jednolitych przepisów.

Wyposażenie samochodu można podzielić na standardowe (fabryczne) i dodatkowe. Właściciel samochodu powinien dbać o to, by było ono sprawne. Przepisy zobowiązują kierowców poruszających się po polskich drogach do przewożenia określonych elementów dodatkowego wyposażenia. Kłopot pojawia się wówczas, gdy właściciel auta wybiera się za granicę, gdyż regulacje różnią się lokalnie. Wówczas brak wymaganych w danym kraju akcesoriów może skończyć się wysokim mandatem i niepotrzebnymi nerwami.

Obowiązkowe wyposażenie pojazdu – co mówią przepisy unijne?

Producenci pojazdów muszą monitorować przepisy odnoszące się do wymaganego wyposażenia, aby samochody opuszczające fabryki mogły uzyskać homologację i niezbędne certyfikaty. W ostatnich latach auta są wyposażane w coraz to nowsze systemy, których celem jest poprawa bezpieczeństwa i komfortu kierowcy. O jakich rozwiązaniach mowa?

Do najpopularniejszych należą:

• układ ABS (w Polsce obowiązkowy od 2006 r.),
• układ ESP (w Unii Europejskiej obowiązkowy od 2014 r.),
• czujniki ciśnienia w oponach (obowiązkowe również od 2014 r.).

Inne najczęściej montowane w samochodach systemy to: sygnalizacja niezapiętych pasów, asystent zmiany biegów czy wspomaganie parkowania.

Zobacz magiczny sposób na ubezpieczenie samochodu już od 369zł za rok!

Jakie wyposażenie samochodu jest obowiązkowe w Polsce?

Obecności w pojeździe wspomnianych wyżej systemów dopilnuje producent. Jednak właściciel auta także ma pewne obowiązki. Lista elementów wyposażenia, o którą musi zadbać kierowca poruszający się po polskich drogach, na szczęście nie jest długa. Kwestię tę precyzują przepisy, a dokładniej rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdu oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Zgodnie z nim kierowca powinien wozić w samochodzie jedynie dwie rzeczy:

• trójkąt do ustawiania na drodze – jest on przeznaczony do ostrzegania o obecności na jezdni pojazdu, który uległ awarii,
• gaśnicę – powinna ona znajdować się w miejscu łatwo dostępnym.

Wielu właścicieli aut przewozi w bagażnikach również dodatkowe elementy wyposażenia, które nie są obowiązkowe, ale przydają się w kryzysowych sytuacjach. Należą do nich: kamizelka odblaskowa, apteczka pierwszej pomocy, koło zapasowe, linka holownicza, lewarek, zestaw narzędzi naprawczych czy zapasowe żarówki i bezpieczniki.

Obowiązkowe wyposażenie w krajach UE

Trójkąt i gaśnica powinna znajdować się w każdym samochodzie poruszającym się po polskich drogach. Co jednak w momencie, gdy zdecydujemy się na wyjazd za granicę? Wówczas lista niezbędnych przedmiotów może być dłuższa. Wśród obowiązkowych elementów wyposażenia różnych krajów UE są między innymi:

• apteczka,
• gaśnica,
• kamizelka odblaskowa,
• koło zapasowe i zestaw do jego wymiany,
• komplet zapasowych żarówek,
• bezpieczniki.

Przed wyjazdem do wybranego kraju warto zapoznać się z panującymi w nim przepisami, żeby uniknąć mandatu podczas ewentualnej kontroli.

Apteczka pierwszej pomocy – co mówią przepisy unijne?

Jak już zostało wspomniane, apteczka pierwszej pomocy nie jest na liście obowiązkowego wyposażenia samochodu poruszającego się po polskich drogach, ale mimo wszystko wiele osób ma w swoim aucie apteczkę. To dobrze, ponieważ jej wyposażenie może okazać się niezbędne podczas udzielania pomocy ofiarom wypadków czy potrąceń.

Warto też wiedzieć, że w wielu krajach Unii Europejskiej apteczka pierwszej pomocy znajduje się na liście wyposażenia obowiązkowego, więc jeśli ktoś planuje wyjazd do innych krajów Europy – powinien się w takową wyposażyć.

W skład prawidłowo wyposażonej apteczki pierwszej pomocy powinny wchodzić (lista zgodna z niemiecką normą DIN 13164):

• jedna sztuka opatrunku indywidualnego G (sterylnego),
• trzy sztuki  opatrunku indywidualnego M (sterylnego),
• opakowanie plastrów 10 x 6 cm,
• jedna rolka plastra 5m x 2,5cm,
• dwie sztuki opaski elastycznej 4m x 6cm,
• trzy sztuki opaski elastycznej 4m x 8cm,
• jedna sterylna chusta opatrunkowa 60 x 80 cm,
• dwie sterylne chusty opatrunkowe 40 x 60 cm,
• dwie chusty trójkątne,
• trzy opakowania (łącznie sześć sztuk) sterylnego kompresu 10×10 cm,
• nożyczki 14,5 cm z zaokrąglonymi końcami,
• cztery sztuki rękawic lateksowych,
• koc ratunkowy (folia termiczna) 160 x 210 cm,
• instrukcja udzielania pierwszej pomocy.

Oczywiście samodzielne uzupełnianie apteczki może być kłopotliwe, dlatego najwygodniejsze jest kupowanie gotowych zestawów, które są zgodne ze wspomnianą normą (powinna być taka informacja na etykiecie). W apteczce pierwszej pomocy nie powinno być leków, płynów do dezynfekcji czy ostrych przedmiotów (np. nożyczek z ostrym końcem).

Czym jest i co stanowi Konwencja wiedeńska o ruchu drogowym?

Polska jest jednym z krajów, które ratyfikowały zapisy Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym. Ten międzynarodowy traktat określa ogólne zasady ruchu drogowego obowiązujące w krajach będących jego sygnatariuszami. Celem Konwencji wiedeńskiej było m.in. to, aby kierowcy przebywający za granicą nie byli karani przez policję za brak obowiązkowego wyposażenia wynikającego z obowiązujących lokalnie przepisów.

Mimo że Konwencja wiedeńska została przyjęta przez większość europejskich państw, to nie zawsze ułatwia życie kierowcom wyjeżdżającym za granicę. Zdarza się, że osoby podróżujące pojazdami otrzymują mandaty za brak wyposażenia obowiązkowego w danym państwie. I choć mandatu nie trzeba przyjmować, to wówczas konieczne będzie skorzystanie z pomocy prawnej, aby wytłumaczyć zaistniałą sytuację.

Spróbuj! Jak uniknąć kary finansowej za brak niezbędnego wyposażenia? Najlepszym rozwiązaniem jest zorientowanie się w przepisach obowiązujących w krajach, przez które będzie przebiegała podróż i dostosowanie się do nich. Jeżeli kontrola drogowa miała już miejsce, pozostaje tylko nie przyjąć mandatu i zgłosić się po poradę do prawnika.

Przeczytaj również:
Ubezpieczenie od zdarzeń losowych
Tanie OC dla młodych kierowców

Jakie jest obowiązkowe wyposażenie samochodu w Europie?

Polskie przepisy dotyczące wyposażenia, które kierowca musi wozić ze sobą, są dość liberalne. Jak jest w innych krajach? Oto regulacje, jakie obowiązują w wybranych krajach Europy, które podpisały wspomnianą wyżej Konwencję wiedeńską.

Obowiązkowe elementy wyposażenia samochodu w wybranych krajach Europy

Przed planowanym wyjazdem warto też pobrać darmową aplikację GoingAbroad. Zawiera ona informacje o ograniczeniach prędkości, konieczności korzystania z pasów bezpieczeństwa czy dopuszczalnym stężeniu alkoholu we krwi u kierowcy w poszczególnych krajach.

Czy można sprawdzić wyposażenie samochodu po VIN?

Numer VIN (Vehicle Identification Number) to numer identyfikacyjny pojazdu, który jest mu nadawany przez producenta. Można go znaleźć zarówno na różnych elementach konstrukcji pojazdu (w zależności od marki i modelu), jak i w dowodzie rejestracyjnym. Jak sprawdzić wyposażenie samochodu po VIN? W tym celu można zakupić raport historii pojazdu.

Historię pojazdu można sprawdzić za pośrednictwem bezpłatnego serwisu Historiapojazdu.gov.pl lub jednego z komercyjnych serwisów. Darmowy raport obejmuje dane techniczne pojazdu, zawiera oś czasu oraz informację o tym, czy pojazd nie został oznaczony jako kradziony. Płatne raporty są bardziej rozbudowane – obejmują również dane o poziomie wyposażenia.

Sprawdź również:
Jak pojemność silnika wpływa na cenę OC?
Wypowiedzenie ubezpieczenia OC – jak to zrobić skutecznie?

Obowiązkowe wyposażenie auta – co zmieni się od połowy 2020 r.?

Unia Europejska dąży do poprawy bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego. Kolejne przepisy w tym zakresie będą obowiązywać już od maja 2022 r. To właśnie wówczas wszystkie pojazdy opuszczające fabryki samochodowe będą musiały posiadać nowe obowiązkowe wyposażenia:

• systemy inteligentnego dostosowania prędkości,
• ułatwienia w zakresie montażu alkomatów blokujących zapłon,
• awaryjne sygnały stop,
• systemy wykrywania obiektów podczas cofania,
• rejestratory danych na temat zdarzeń (czarne skrzynki),
• zaawansowane systemy hamowania awaryjnego,
• systemy utrzymywania pojazdu na pasie ruchu w nagłych sytuacjach,
• systemy monitorowania ciśnienia w oponach,
• systemy ostrzegania monitorujących senność i uwagę kierowcy,
• zaawansowane systemy wykrywania rozproszenia uwagi kierowcy,
• zwiększone strefy zabezpieczenia przed uderzeniem głową (system chroniący pieszych i rowerzystów przed uderzeniem głową).

Kary za brak obowiązkowego wyposażenia samochodu w krajach UE

Choć podczas kontroli w innych krajach można powołać się na Konwencję wiedeńską, efekt może być mizerny. Policjanci z różnych krajów zwykle jednak podejmą się kontroli naszego pojazdu, również jego wyposażenia. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości najpewniej skończy się mandatem, który wystawiony zostanie zgodnie z taryfikatorem obowiązującym w danym kraju.

Poniżej znajdziecie taryfikator mandatów za brak obowiązkowego wyposażenia w wybranych krajach, do których często udają się Polacy:

• Czechy od 93 do 187 euro,
• Słowacja od 50 do 800 euro,
• Niemcy – od 15 do 160 euro,
• Austria od 726 do 2180 euro,
• Włochy – od 674 do 2108 euro,
• Chorwacja – od 58 do 117 euro,
• Hiszpania – od 360 do 500 euro,
• Francja – od 135 do 1500 euro (+ punkty karne).

Oczywiście znajdą się tacy, którzy uznają, że nie mają potrzeby opłacania mandatu, ponieważ za kilka dni będą w Polsce i nikt tego nie wyegzekwuje. Błąd – unijna dyrektywa dotycząca transgranicznej wymiany informacji o właścicielach pojazdów pozwala na ściągnięcie należności nawet od kierowców mieszkających w innych krajach UE.

Możliwe jest, że dojdzie do przedawnienia mandatu, ale często musi upłynąć sporo czasu, dlatego nie zawsze jest sens liczyć na takie pozytywne z perspektywy ukaranego rozstrzygnięcie.

Na terenie UE nie ujednolicono przepisów dotyczących tego, kiedy ustaje karalność wykroczeń. W efekcie każde z państw stosuje w tym zakresie odrębne przepisy. Rozwiązania prawne charakteryzują się tu dużą różnorodnością. Przedawnienie mandatu w Niemczech następuje po upływie 2 lat, z kolei mandat z Włoch czy Francji przedawnia się po upływie 5 lat.

przekonuje Izabela Nowak, aplikant adwokacki.